|
Η Κέρκυρα δεν παράγει πλέον «Τουρισμό». Εδώ και χρόνια η Κέρκυρα έχει εισέλθει σε μια νέα τροχιά, αυτή της εξυπηρέτησης των περιοχών, που τώρα πια εκείνες παράγουν «Τουρισμό». Τα στατιστικά των αφίξεων του αεροδρομίου είναι αδιάψευστος μάρτυρας.
Ενδεχομένως, τούτο για ορισμένους να μην μπορεί να γίνει κατανοητό ή για άλλους να είναι μια σαχλαμάρα. Παρόλα αυτά, δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι η «Κέρκυρα» έχει χάσει όλα εκείνα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, που τα τελευταία πενήντα χρόνια της εξασφάλιζαν την επιβίωση και την ευημερία της.
Καταρχήν, από τη δεκαετία του ’90, έχουμε χάσει το συγκριτικό πλεονέκτημα στις θαλάσσιες μεταφορές, στο δίαυλο Αδριατικής-Ιονίου. Η ένταξη της Ηγουμενίτσας στα Διευρωπαϊκά Δίκτυα των Μεταφορών και η αναβάθμιση του λιμανιού της Θεσπρωτίας σε σταθμό μεταφόρτωσης εμπορευμάτων και ανθρώπων από και προς την Εγνατία Οδό, διαμόρφωσαν μια νέα πραγματικότητα, ανάγοντας την σε κόμβο των θαλασσίων μεταφορών.
Το συγκριτικό πλεονέκτημα μεταφέρθηκε στην απέναντι ακτή και η Κέρκυρα υποβιβάστηκε σε λιμάνι δευτερευούσης σημασίας. Τη δεκαετία που διανύουμε και κατά τη διάρκεια της επόμενης, η κατάσταση θα επιδεινωθεί. Τα περισσότερα βαλκανικά κράτη της Αδριατικής θα ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ως τέτοια θα ιδιοποιηθούν οφέλη, που η Κέρκυρα δεν αξιοποίησε όταν είχε τη δυνατότητα. Οι κατασκευές λιμένων σε αυτά, καθόλο το μήκος των ακτών της πρώην Γιουγκοσλαβίας καθώς και η ολοκλήρωση των δικτύων (χερσαίων και εναερίων) μεταφορών, που πρόκειται να κατασκευαστούν ή έχουν ήδη κατασκευαστεί στην ενδοχώρα τους με χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και ιδιωτών θα θέσουν προϋποθέσεις μεγέθυνσης (σε σχέση με το αντίστοιχο, που ιδιοποιούνται σήμερα) του ποσοστού κέρδους των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων από τις Διεθνείς Αγορές.
Επιπλέον, η αναγωγή των Ιωαννίνων σε κόμβο του διαμετακομιστικού εμπορίου, με λιμάνι την Ηγουμενίτσα, προσδίδει στην πρωτεύουσα της Ηπείρου [δεδομένης της βιομηχανικής της περιοχής (ΒΙ.ΠΕ.) συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι ακόμα και της Θεσσαλονίκης. Έτσι, η ένταξη της Περιφέρειας Ηπείρου τόσο στα Διευρωπαϊκά Δίκτυα των Μεταφορών, όσο και στα αντίστοιχα της Ενέργειας (ας μην ξεχνάμε ότι στην περιοχή της Πέρδικας σχεδιάζεται η κατασκευή λιμένος μεταφόρτωσης υγρού αερίου), έχοντας ως δεδομένα όσα προαναφέρθηκαν, εντέλει θα ανάγουν την Κέρκυρα σε «βραχονησίδα» οικονομικού μαρασμού (βλέπε Μαντούδι, Λαύριο κλπ.).
Βέβαια όλα τούτα, γνωστά τουλάχιστον από το 2003, αφήνουν αδιάφορους τους Κερκυραίους ανευθυνοϋπεύθυνους, οι οποίοι έχουν επικεντρωθεί σε ξεπερασμένες πρακτικές προσέλκυσης επισκεπτών, όταν είναι πλέον προφανές ότι η Κέρκυρα εξελίσσεται σε τόπο περιήγησης επισκεπτών, που θα διαμένουν στην απέναντι παραθαλάσσια ζώνη της Αλβανίας και της ελληνικής Περιφέρειας της Ηπείρου. Είναι ζήτημα χρόνου η οριστική επιβεβαίωση του σεναρίου. Τα κρουαζιερόπλοια, απλά, μας δείχνουν το μέλλον. Το δυστύχημα είναι ότι δεν μπορεί να γίνει κατανοητό και κυρίως αποδεκτό ότι οι σύγχρονοι ανταγωνιστές μας άντλησαν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα τους λόγω της ένταξης τους στα Διευρωπαϊκά Δίκτυα. Το γεγονός τούτο σε συνδυασμό με τους φθηνότερους παραγωγικούς συντελεστές, που (λόγω ακριβώς της ένταξης των συγκεκριμένων περιοχών στα Διευρωπαϊκά Δίκτυα) οι επενδυτές μπορούν να αναζητήσουν και να αξιοποιήσουν, καθιστά την υφιστάμενη κατάσταση μη αναστρέψιμη, όσο η Κέρκυρα αναζητά τρόπους ανάκαμψης έχοντας κατά νου δεδομένα προηγούμενων ετών. Επιμένουν να αγνοούν οι τοπικοί υπεύθυνοι ότι εδώ και χρόνια οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις αναζητούν απεγνωσμένα και επίμονα πηγές ιδιοποίησης κέρδους εκτός Ε.Ε. Αυτός είναι ο λόγος, που η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει σε εφαρμογή την υλοποίηση προγραμμάτων σύνδεσης των κρατών-μελών της με τις χώρες της Βαλκανικής (ενδεικτικά, Pan-European Transport Corridor VIII). Από τα συγκεκριμένα προγράμματα εξαιρούνται οι νησιωτικές περιοχές της Ελλάδας. Βέβαια, όσον αφορά στο Αιγαίο, δεδομένης και της μέχρι πρότινος λειτουργίας Υπουργείου Αιγαίου, η πραγματικότητα είναι διαφορετική σε σχέση με το Ιόνιο. Αντίθετα, τα Επτάνησα (με εξαίρεση τη Λευκάδα, ενδεχομένως) δείχνουν να «προσβλέπουν» σ’ ένα μέλλον ζοφερό για τα ίδια, αδυνατώντας να συνειδητοποιήσουν ότι η Κέρκυρα αποτελεί την προβολή του μέλλοντος τους στο σήμερα. Ο λαός μας λέει ότι δεν μπορείς να κάνεις ομελέτα, εάν δεν σπάσεις αυγά. Αντιστοίχως, η κερκυραϊκή Οικονομία δεν θα μπορέσει ποτέ να ανακάμψει, αλλά θα βυθίζεται συνεχώς και πιο βαθιά στην ύφεση όσο η ανάκαμψη της σχεδιάζεται σύμφωνα με τα οικονομικά οφέλη των Κερκυραίων επιχειρηματιών, που δημιούργησαν τη σημερινή κατάσταση. Βέβαια, οι ίδιοι από καιρό επενδύουν τα κέρδη, που εισπράττουν από την Κέρκυρα, σε περιοχές εκτός Κερκύρας. Εφάρμοζαν, εφαρμόζουν και (όπως φαίνεται με διάφορα τεχνάσματα υποκρισίας) θα εξακολουθούν να εφαρμόζουν συγκεκριμένες μεθόδους πλουτισμού μόνο των δικών τους επιχειρήσεων. Όμως, με αυτόν τον τρόπο υποθηκεύεται το μέλλον του νησιού. Έτσι, η Κέρκυρα όχι απλά κινδυνεύει να αναχθεί σε βραχονησίδα (όπως προαναφέρθηκε) αλλά χειρότερα να εξελιχθεί σε ένα οικονομικό απολίθωμα (βλέπε Μαντούδι, βλέπε Λαύριο κλπ.) πρακτικών αυτοκαταστροφής, οι οποίες εγκαίρως θα μπορούσαν να θεραπευτούν. Παρόλα αυτά, ο τόπος θυσιάζεται στο βωμό των ωφελημάτων, που αντλούν οι επιβήτορες της από τη διαδικασία στραγγαλισμού της, καθώς οι συγκεκριμένοι θα ιδιοποιηθούν μεγαλύτερο χρηματικό όφελος από τα κοντράτα που έχουν δεσμευτεί να εκτελέσουν.
*Διδάκτωρ στην Engineering Economy Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου,
Πολιτικός Μηχανικός Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου,
kpaulosm@netscape.net
| 
