ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΕΣ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΟΡΓΙΑΛΕΝΕΙΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

           Υπάρχουν κάποιες εξελίξεις για το Κοργιαλένειο Ίδρυμα, όπως αποκάλυψε ο αντιπεριφερειάρχης κ. Σ. Κουρής από την Περιφερειακή Ενότητα Κεφαλονιάς. Είπε ο κ. Κουρής ότι οι υπηρεσίες της Περιφερειακής Ενότητας επεξεργάζονται μια πρόταση στήριξης του Κοργιαλενείου μέσω ενός προγράμματος 18 εκατ. που έχει βγει για όλη την Ελλάδα, μήπως μπορούμε να το εντάξουμε (το Κοργιαλένειο) σε ένα τέτοιο πρόγραμμα λειτουργίας και χρηματοδότησης, αλλά η προϋπόθεση για να το εντάξουμε είναι να μεταβιβάσει στην Περιφέρεια τη χρήση, της Βιβλιοθήκης και του Μουσείου, για μια εικοσαετία.
Πρέπει να είναι γενναία η απόφαση του Δ.Σ. του Κοργιαλενείου Ιδρύματος.
Ομολογώ ότι δεν ξέρω πόσο γενναία θα είναι η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Κοργιαλένειου Ιδρύματος.
Ξέρω όμως πως οι εργαζόμενες του Ιδρύματος είναι σε επίσχεση εργασίας δυο μήνες τώρα. Αλλά το Συμβούλιο του Ιδρύματος δεν έχει καταδεχθεί να συνεδριάσει όλο αυτό το διάστημα. Δεν ξέρω γιατί.

Όταν πιάνει το σπίτι σου φωτιά...
 

Εκείνο όμως που ξέρω είναι ότι όταν πιάνει το σπίτι σου φωτιά τρέχεις να τη σβήσεις. Αν δεν τρέξεις, σημαίνει πως δεν σε ενδιαφέρει το σπίτι, γιατί έχεις άλλη πιο ενδιαφέρουσα απασχόληση ή υποχρέωση. Είναι όμως ενδεχόμενο να τρέξεις, αλλά να μην ξέρεις πώς να σβήσεις τη φωτιά. (Υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις). Οτιδήποτε και να συμβαίνει από τα δύο παραπάνω, ο ιδιοκτήτης φταίει για το κάψιμο του σπιτιού του, είτε γιατί δεν έτρεξε την κατάλληλη στιγμή, είτε γιατί δεν ήξερε τι να κάμει για να αποτρέψει το κάψιμο του σπιτιού του.

Έτσι περίπου συμβαίνει και με το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος. Αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα το Ίδρυμα, είναι κλειστά δυο μήνες τώρα η Βιβλιοθήκη και το Μουσείο, η τοπική κοινωνία, τουλάχιστο του Αργοστολίου απ’ ότι μπορώ καλά να γνωρίζω, είναι ανάστατη, και το Διοικητικό Συμβούλιο δεν έχει, όπως διάβασα, συνεδριάσει ούτε μια φορά και δεν έχει εκδώσει ούτε μια ανακοίνωση.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε σίγουρα υπάρχει αδιαφορία, όπως έγραφε κι ένα τελευταίο δημοσίευμα. Και μη μας πούνε μετά, εκ των υστέρων, ότι τρέχανε για το Ίδρυμα, ότι είχανε επαφές με βουλευτές και πολιτευτές, ότι συναντήσανε υπουργούς και πρωθυπουργούς...

Τα μέλη του Συμβουλίου

Γιατί έψαξα (με τον τρόπο μου), ρώτησα και έμαθα. Τι έμαθα; Δυο πράγματα. Πρώτα-πρώτα από ποια μέλη αποτελείται το Κοργιαλένειο Διοικητικό Συμβούλιο. Έμαθα ποια είναι και τα γράφω, για να τα γνωρίσει κι κόσμος, αν και, όπως ξέρω, δεν είναι απόρρητα: Πρόεδρος με βάση το καταστατικό ή τη διαθήκη (δεν ξέρω ακριβώς) είναι πάντα ο μητροπολίτης του νησιού. Τα υπόλοιπα έξι μέλη προέρχονται από Κεφαλονίτες, πολίτες «εγνωσμένου κύρους» (έτσι μου είπε κάποιος) και πρόσωπα ευυπόληπτα της τοπικής κοινωνίας. Αυτή λοιπόν την περίοδο που συμβαίνει ό,τι συμβαίνει στο Ίδρυμα τα έξι μέλη είναι: ο κ. Γουλιέλμος Κατσούνης, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγο, ο οποίος είναι και ο αντιπρόεδρος, ο κ. Γεώργιος Μοσχόπουλος, καθηγητής πανεπιστημίου, ο κ. κ. Τάκης Μπαζίγος, γιατρός, ο κ. Ελευθέριος Παγουλάτος, συνταξιούχος ΟΤΕ, ο κ. Ιωάννης Κεκάτος, αρχιτέκτονας-μηχανικός, και ο κ. Γεράσιμος Μπάλλας, πρώην διευθυντής του εδώ καταστήματος της Τράπεζας Ελλάδος.

Η ευθύνη του αντιπροέδρου

Το δεύτερο που έμαθα είναι πώς γίνεται και δεν συνεδριάζει το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος, επειδή πολύ με προβλημάτισε αυτή η απραξία του, παρόλο που ομολογουμένως αποτελείται από σοβαρούς ανθρώπους. Έμαθα λοιπόν ότι δεν τους έχει ακόμα προσκαλέσει σε συνεδρίαση ο πρόεδρος. Δηλαδή η άποψη αυτή ρίχνει την ευθύνη στο σεβασμιότατο, τη στιγμή που είναι γνωστή και δικαιολογημένη, για κάποιους, η κατάσταση του μητροπολίτη. Άρα, η ευθύνη πέφτει στον αντιπρόεδρο. Μάλιστα ένας συνομιλητής μου επέμενε ότι η λογική λέει ότι αυτός πρέπει να καθορίζει τις συνεδριάσεις, και επομένως και για τη συγκεκριμένη περίπτωση αυτός έπρεπε να συγκαλέσει το Συμβούλιο. Έμαθα όμως ότι αυτό τον τελευταίο καιρό έλειπε από την Κεφαλονιά. Μα και τις προηγούμενες μέρες (αναρωτήθηκα εγώ) που ήταν εδώ, τι έκανε; Πήγαινε στο Περιφερειακό και στο Δημοτικό Συμβούλιο και διατύπωνε προσωπική άποψη, όπως διάβασα, αντί να έχει στα χέρια του απόφαση του Συμβουλίου.

Άκουσα ακόμα κι άλλη μια εκδοχή για την απραξία του Κοργιαλένειου Διοικητικού Συμβουλίου: «Μα πού να συνεδριάσουν οι άνθρωποι, αφού οι εργαζόμενες έχουν κλείσει τη Βιβλιοθήκη!!!». Ε, εδώ γέλασα πολύ. Ξέρω, έμαθα δηλαδή, ότι στη Βιβλιοθήκη πηγαίνει καθημερινά η λογίστρια του Ιδρύματος, η οποία δεν συμμετέχει στην επίσχεση. Αυτή δηλαδή πώς μπαίνει; Παράνομα; Όχι φυσικά. Μα με την επίσχεση οι εργαζόμενες δεν απαγόρευσαν στα μέλη του Συμβουλίου να πηγαίνουν στα γραφεία του Ιδρύματος. Δεν είχαν άλλωστε τέτοιο δικαίωμα.

Τελικό συμπέρασμα: ο αντιπρόεδρος του Ιδρύματος κ. Κατσούνης δεν έχει συγκαλέσει το Συμβούλιο και έχει ευθύνη γι’ αυτό. Μου θυμίζει την περίπτωση με τον ιδιοκτήτη, του οποίου πιάνει φωτιά το σπίτι .... Θέλω να πιστεύω ότι κάποια φορά ο κ. αντιπρόεδρος θα εξηγήσει στην τοπική κοινωνία (γιατί δεν είναι αποκλειστικά εσωτερικό ζήτημα) πού οφείλεται αυτή η απραξία του. (Μήπως στην προκειμένη περίπτωση, λέω εγώ ο αδαής, μήπως έχουμε παράλειψη εκτέλεσης καθήκοντος, και μάλιστα συνειδητή;).

Η ευθύνη των υπόλοιπων μελών

Μου είπε κάποιος συνομιλητής μου, που γνώριζε από λειτουργία συλλογικών οργάνων: Όταν ο πρόεδρος (ή εδώ ο αντιπρόεδρος) δεν συγκαλεί σε συνεδρίαση το Συμβούλιο, και ιδιαίτερα όταν έχει προκύψει σοβαρό πρόβλημα, τότε μπορούν, έχουν δηλαδή το δικαίωμα τα υπόλοιπα μέλη να πάρουν την πρωτοβουλία και να ζητήσουν συνεδρίαση. Και σε μια τέτοια περίπτωση δεν μπορεί να αρνηθεί ο πρόεδρος.

Συμπέρασμα: Ευθύνη δεν έχει μόνο ο κ. Κατσούνης, ο οποίος για τους δικούς του λόγους (;) δεν προχωράει σε συνεδρίαση· ευθύνη έχουν και τα υπόλοιπα μέλη του Συμβουλίου για την απραξία του Συμβουλίου. Και όπως είδαμε και παραπάνω είναι μέλη που δεν μπορεί να μην ξέρουν ότι έχουν κι αυτό το δικαίωμα. Άρα, να μη ρίχνουν κάποιοι από τους συνομιλητές μου την ευθύνη μόνο στον κ. Κατσούνη. Εξίσου νομίζω ευθύνονται και τα υπόλοιπα μέλη.

Για να είμαι ειλικρινής κάποιος από τους συνομιλητές μου μού εξέφρασε την πεποίθησή του ότι ένα-δύο, μπορεί και τρία μέλη, που δυσανασχετούν με τη στάση του αντιπροέδρου, σύντομα θα ζητήσουν να γίνει συνεδρίαση και να πάρει θέση το Συμβούλιο και για το πρόβλημα αλλά και για να ενημερώσουν την κοινή γνώμη που αγωνιά για την τύχη της Βιβλιοθήκης και του Μουσείου. Εγώ βέβαια εξέφρασα τις επιφυλάξεις μου, αλλά αυτός επέμενε.

Όπως προκύπτει από όλο τον παραπάνω συλλογισμό μου, το σημερινό Κοργιαλένειο Διοικητικό Συμβούλιο αποδείχτηκε «λίγο» μπροστά στην κρίση που αντιμετωπίζει. Μεγάλη η ευθύνη του και για την ενδυνάμωση της κρίσης, και για την τωρινή του απραξία και για τη μελλοντική τύχη της Βιβλιοθήκης και του Μουσείου.

Σπύρος Αλεβιζόπουλος