ΜΑΓΓΑΝΟΠΗΓΑΔΟ απο την Δημοσιογραφο Κουλουριωτη Ελευθερια για το ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

Η τεχνική της “γιορτής των προβάτων” μελετήθηκε καλά, το  “κωλοκούρεμα” ολοκληρώθηκε επιτυχώς και ενώ άρχισαν οι καλοί μας “κτηνοτρόφοι” να προετοιμάζονται για την “ολική κουρά” και την μοιρασιά των “μποκαριών” τους προέκυψε το “Μπαρμπέρικο” του ΟΧΙ.

Ζεστό νερό στο λαβομάνο, φαλτσέτες, δέρματα για ακόνισμα των ξουραφιών, βούρτσες, κόντρα ξούρα και τους φτιάξανε δέρμα φράπα τα δύστροπα “πρόβατα” που στις κουβέντες των έξωθεν και έσωθεν  διασωστών  μας ψάχνουν πλέον την άλλη αλήθεια!

Κι ενώ ήρθε η ώρα η ύστερη ,να μελετήσουν  Διονύσιο Σολωμό και την 157η στροφή του Εθνικού μας ύμνου:

Τι θα κάμετε; Θ΄ αφήστε

Να αποκτήσομεν εμείς

Λευθερίαν, η θα τη λύστε

εξ αιτίας της πολιτικής;

Ο Αρχηγός του κράτους-ενώ αυτό  καταλύεται- χάνει την ψυχραιμία του για λόγους Θεσμικής ευθιξίας ενώ δεν λειτουργεί ως καταλύτης και υπερασπιστής του Συντάγματος στο οποίο ορκίσθηκε.

Και ενώ ένα Δημοκρατικό Πολίτευμα σπάνια πρέπει να φτάνει στα άκρα, να εκβιάζει και να θέτει προ διλημμάτων τους πολίτες και τους Κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους του, ο Πρωθυπουργός, προανήγγειλε Δημοψήφισμα (για ένα τρίμηνο δεν θα μπει καμία υπογραφή;) για την νέα Δανειακή Σύμβαση και Ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή -βασικό προαπαιτούμενο για να γίνει το δημοψήφισμα..

Εμμέσως πλην σαφώς, με ένα σμπάρο, δύο τρυγόνια,

Πρώτον οδηγεί με δική του πρωτοβουλία την ΚΟ του ΠΑΣΟΚ σε πολωτική αναμέτρηση με την αντιπολίτευση εντός της βουλής  και δεύτερον εκβιάζει τη θετική ψήφο.

Βλέπετε, ενώπιον μιας κοινοβουλευτικής κάλπης που ενδεχομένως θα οδηγήσει σε πρόωρες εκλογές, στις οποίες  οι περισσότεροι απο τους  βουλευτές του θα βιώσουν την χλεύη των ηττημένων  είναι προφανές ότι δεν θα επιλέξουν να αυτοκτονήσουν πολιτικά .

Ο Γιώργος Παπανδρέου επί της ουσίας καθιστά τους βουλευτές του ομήρους της αναγκαιότητας να μην πέσει η Κυβέρνηση.

 “Μαρτυρικός ασπασμός”  λοιπόν κ. Μοσχόπουλε την αρχή της δεδηλωμένης όπως καθιερώθηκε από το 1875 από τον Βασιλιά Γεώργιο τον Α΄(ως τότε ίσχυε η λεγόμενη “θεωρία του κηπουρού “ που ο βασιλιάς μπορούσε να διορίσει πρωθυπουργό όποιον ήθελε, ακόμα και τον κηπουρό του.

Αιτία ήταν άρθρο του Χαρίλαου Τρικούπη στην εφημερίδα “Καιροί” της 29.6.1874 με τίτλο “Τις πταίει” στο οποίο κατηγορούσε τον βασιλιά ότι εφάρμοζε καθεστώς απόλυτης μοναρχίας.)

Για την ιστορία, η πρώτη φορά που ζητήθηκε ψήφος εμπιστοσύνης ήταν όταν ο Θόδωρος Πάγκαλος το 1925 με στρατιωτικό κίνημα εξαναγκάζει την κυβέρνηση Μιχαλακόπουλου σε παραίτηση, σχηματίζει κυβέρνηση στις 26 Ιουνίου του 1925 και ζητά ψήφο εμπιστοσύνης από όλους τους βουλευτές πλην δεκατεσσάρων , καθώς τα κόμματα Μιχαλακόπουλου και Καφαντάρη απείχαν. Λίγους μήνες μετά, κατήργησε την Βουλή , με το αιτιολογικό ότι “είχε χάσει την εμπιστοσύνη του Έθνους”!

Η ιστορία μας κάνει πλάκα...

ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ, ΠΑΡΑΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ

Αθήνα, πάρκο Γουδί, 28 Νοεμβρίου 1925: Στην φωτογραφία επάνω βλέπετε δύο καταχραστές του δημοσίου να θανατώνονται δι’ απαγχονισμού, μετά από καταδίκη για καταχρήσεις.

Το 1925 ο Θεόδωρος Πάγκαλος αυτοανακηρύχθηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, διατηρώντας ταυτόχρονα και την πρωθυπουργία. Μέχρι την ανατροπή του, τον Αύγουστο του 1926, διέλυσε την Εθνοσυνέλευση, κατάργησε την ελευθεροτυπία, ενώ έλαβε και ορισμένα εντυπωσιακά μέτρα, όπως η καταδίκη σε θάνατο καταχραστών του δημοσίου χρήματος και η κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων.

Μεταπολιτευτικά η πρώτη κυβέρνηση που ζήτησε να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης ήταν αυτή του Ανδρέα Παπανδρέου τον Μάιο του 1997 .

Η Ν.Δ επανέφερε το αίτημα που είχε από την προηγούμενη χρονιά για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής , με αιχμές τις καταγγελίες για την ΠΥΡΚΑΛ, την εφημερίδα “Ελεύθερη Γνώμη” των Πόπωτα-Λιντοβόη, την Τράπεζα Κεντρικής Ελλάδος.

Ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου είπε πως η ψηφοφορία θα αποτελούσε ταυτόχρονα και ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση με αποτέλεσμα 156 “όχι”, 125 “ναι” και 3 “παρών” (ανάμεσα στα παρών και ο ανεξάρτητος τότε Γεράσιμος Αρσένης-το χει η μοίρα της οικογένειας   να διαγράφετε από τους Παπανδρέου)

Ξαναγράφεται η ιστορία;

Η Ιστορία δεν ξαναγράφεται

Και η τελευταία το 1998 από τον Κώστα Σημίτη με αφορμή την συζήτηση για τον προϋπολογισμό και την έλαβε (160 και οι 3 διαγραμμένοι από την ΚΟ του ΠΑΣΟΚ Κεδίκογλου, Γικόνογλου, Κηπουρός).

Ο κ. Σημίτης επεδίωκε να προχωρήσει σε ανασχηματισμό και είχε να αντιμετωπίσει το αντάρτικο 19 βουλευτών του  που του ασκούσαν κριτική-τελικά οι 11 μεταξύ τους οι Οικονόμου, Νόρα Κατσέλη, κ.α..

Ο Σημίτης, αντέδρασε θέτοντας θέμα πρόωρης προσφυγής στις κάλπες  και ανάγκασε τους 11 να αποσύρουν την επιστολή που δημοσίευσαν και βγήκε τελικά ισχυροποιημένος .

Η ιστορία  ξαναγράφεται;

“10 χρόνια και 54 ημέρες”, μια από τις σπάνιες περιπτώσεις σε διεθνές επίπεδο όπου ένα βιβλίο περιγράφει τόσο καλά την παθολογία, την τρέλα της εξουσίας.

Στο βιβλίο της  Δήμητρας Λιάννη-Παπανδρέου (που ξεχνάει να αναφερθεί στην ελληνοτουρκική συμφωνία στο Νταβός, παρότι το ζεύγος πέρασε ιδιαίτερες στιγμές στο ελβετικό θέρετρο) , υπάρχουν δεκάδες επεισόδια  όπου ο μακαρίτης Ανδρέας Παπανδρέου ξαναγεννιέται κολυμπώντας στα πλήθη..

Ακόμη και η υγεία του εξαρτάται από την πολιτική διαμάχη και τις επιτυχίες που σημειώνει.

Γιατί νομίζετε ότι αρρωσταίνει το 1989;

“Η ιδιόμορφη απομόνωση που μας είχε επιβληθεί (εξαιτίας της σχέσης που δεν είχε ακόμη επισημοποιηθεί) έφτασε σε τέτοιο σημείο ώστε κόστισε στον Ανδρέα μία πνευμονία και μια εισαγωγή στο Γενικό Κρατικό”.

Τα παιδιά του και οι συνεργάτες του, μεταξύ αυτών και η Μελίνα Μερκούρη, πιέζουν τότε την Δήμητρα να τον πείσει να αποσυρθεί. ” Τι είναι αυτά που λες Μελίνα;” απαντά η γυναίκα που τον λατρεύει.” Αν του πούμε κάτι τέτοιο του Ανδρέα, θα τον σκοτώσουμε:”.

Ένα ολόκληρο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στη “μεγάλη βραδιά” την παραμονή των εκλογών του 1993 (αφού η σχέση είχε επισημοποιηθεί  και το ζεύγος είχε υπογράψει συμφωνητικά πίστης μέχρι το 2000),ο Ανδρέας Παπανδρέου εκλέγεται ξανά..

Σε όλο αυτό το αρρωστημένο σκηνικό(όπως έγραψε ο Στέλιος Κούλογλου), δεν υπάρχει ίχνος πολιτικής, ίχνος φροντίδας για τα συμφέροντα της χώρας και του λαού που τόσο λατρεύει τον ηγέτη του. Αντί να τηλεφωνεί στους υπουργούς του, ο πρόεδρος της κυβέρνησης το είχε ρίξει στα ερωτικοπολιτικά τηλέφωνα.

Στο Ωνάσειο, η παθολογία της εξουσίας μετατρέπεται σε τρέλα.

Ο άνθρωπος είναι με το ένα πόδι στον τάφο, όποτε επικοινωνεί το κάνει με νοήματα, η χώρα είναι ακυβέρνητη και όπως παραδέχεται η Δήμητρα, δεν δέχεται κουβέντα για την αντικατάσταση του.

Να φύγει από πρωθυπουργός η από τη ζωή;

Και τα δύο μαζί, γιατί, όπως δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει η κυρία Παπανδρέου σε δεκάδες σελίδες του βιβλίου,” χωρίς την πολιτική, χωρίς να είναι πρωταγωνιστής, ο Ανδρέας δεν μπορούσε να ζήσει”.

Ακόμη και μέχρι το τέλος, ο μελλοθάνατος ακολουθεί την πορεία που όριζε το “εισιτήριο θανάτου”, η παραίτηση του στο Ωνάσειο.

“Και ήταν στο τέλος η αίσθηση του ότι δεν μπορούσε να είναι όπως αυτός ήθελε στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, όρθιος και πρωταγωνιστής , που τον οδήγησε να κατεβάσει τους διακόπτες της ζωής”

Λίγο μετά την παραίτηση του, υπενθύμιζε στην Δήμητρα:

”Ξέρεις όμως Δήμητρα, από σήμερα θα έχω λιγότερη φρουρά και θα έχουμε λιγότερα δικαιώματα”. 

Η παθολογία της εξουσίας ...η ιστορία ξαναγράφεται!

Και το Μπαρμπέρικο Ελλάς λειτουργεί πλέον καθημερινά ...

                                                   Ελευθερία Κουλουριώτου Δημοσιογραφος  ΕΡΑ-Κ