«Καλώστηνε τη συμφορά, σαν έρθει μοναχή της, μην έρθει με τη μάνα της και με την αδερφή της», λέει η γνωστή παροιμία και έχει απόλυτο δίκιο, γιατί αυτό ακριβώς έχουμε πάθει στο νησί μας. Δε μας φτάνει η κρίση, το κούρεμα των μισθών και των συντάξεων, οι εκβιασμοί της κυβέρνησης για τα νέα μέτρα, η απειλή της πτώχευσης, η επιστροφή στη δραχμή, το πραξικόπημα, ο στρατός που θα κυνηγάει τους διαδηλωτές, η Χούντα που είναι έξω από την πόρτα, έχουμε και τον Υφυπουργό Τουρισμού Πέτρο Αλιβιζάτο να μας δίνει μια σφαλιάρα που θα τη θυμόμαστε σ’ όλη μας τη ζωή.Ο Κεφαλλονίτης στην καταγωγή Υφυπουργός θεώρησε πρέπον να ευνοήσει τη γενέτειρά του και, λειτουργώντας κατά το Λουδοβίκειο: «Το κράτος είμαι εγώ», παρενέβη προκλητικά, έγραψε στα παλαιά του υποδήματα την ισονομία, βάσει της οποίας πρέπει να λειτουργεί κάθε εκπρόσωπος της κυβέρνησης και πέταξε τη Ζάκυνθο έξω από τον προγραμματισμό της αεροπορικής εταιρείας χαμηλού κόστους «Ryanair» και ενέταξε την Κεφαλονιά.
Έτσι απλά, «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ», όπως γράφει ο μεγάλος Κωνσταντίνος Καβάφης, ο κ. Αλιβιζάτος, ύψωσε τα «τείχη» της απομόνωσης στη Ζάκυνθο, εξυπηρετώντας, προφανώς, πολιτικές σκοπιμότητες – ίσως στο πίσω μέρος του εγκεφάλου του να σκέφτεται να πολιτευτεί στην Κεφαλονιά – και από σέμπρα της Κέρκυρας η Ζάκυνθος κατάντησε και σέμπρα της Κεφαλονιάς.
Έτσι, «καθόμαστε και απελπιζόμαστε τώρα εδώ» στην ωραία και μόνη Ζάκυνθο και σκεπτόμαστε ότι είμαστε και ολίγον άτυχοι, δεδομένου ότι και ο Υπουργός Τουρισμού και ο Υφυπουργός Τουρισμού είναι Κεφαλλονίτες, οπότε είναι λογικό να προσπαθούν να βοηθήσουν την ιδιαίτερη πατρίδα τους, ενώ από την άλλη πλευρά έχουμε κι εμείς κάποιες ευθύνες, διότι δεν προσέξαμε όταν έκτιζαν τα τείχη της απομόνωσης, γιατί, όπως γράφει ο Κωνσταντίνος Καβάφης: «αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον, ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω».
