“Γεννήθηκα στην κιβωτό μαζί με τ άλλα ζώα
και τώρα εδώ αρθρογραφώ δαιμόνια κι αθώα
Γεννήθηκα και μου δωσαν για προίκα μια μαγκούρα ,
να την βαράω με δύναμη στου νού μου την καμπούρα.
Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας και τα παιδιά μου τ ανταλλακτικά,
θα ναι εντάξει μια ζωή στην δούλεψη σας είν από άριστο
υλικά.
Γεννήθηκα με ένα γιατί μες την καρδιά κρυμμένο,
ποιούς μάγκες
εξυπηρετώ ποιοί με χουν κουρδισμένο,
με φέρανε και μου πάνε ποτέ μιλιά μην βγάλω
πως είναι που γεννήθηκα προνόμιο μεγάλο.
Γεννήθηκα στην κιβωτό 9 και δεκατρία,
την ώρα που οι πλανήτες μου βαράγαν μαλ@@@α....
............................................................
Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας...”
Για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμη, αναλύω τις
ασθένειες από τις οποίες υποφέρω.
Ξαπλωμένη στο ντιβάνι αυτού του απέραντου φρενοκομείου
διαρρέω πληροφορίες στα “λαγωνικά” που ψάχνουν τον εγκέφαλο.
Και δεν είμαι η μόνη, είμαστε πολλοί και θα γίνουμε ακόμη
περισσότεροι.
Μπροστά σ΄αυτή τη θάλασσα , που ταξιδεύουνε αιώνες
τώρα καΐκια, γαλέρες, σκούνες, μπρίκια
και σφουγγαράδικα, ακολουθώντας τους δρόμους της άρπας της Σαπφούς ,του
συναξαριού του Ρωμανού, της λίρας, του λαούτου, του μαντολίνου, του
μπουζουκιού, το μυαλό μας δεν φεύγει πια
πίσω από τα λικνιζόμενα κατάρτια.
Μπροστά στο
μακρινό ορίζοντα που καταπίνει κάθε απόγευμα τον ήλιο, πάψαμε να ψιθυρίζουμε τα
μυστικά τραγούδια μας.
Σ όλα αυτά που δεν χρειαζόμασταν χάρτη για να μην χαθούμε, σ΄όλα αυτά που κυκλοφορούν
μέσα στο κύτταρο μας και είναι οι θησαυροί μας, καταλήξαμε ξένοι.
Χαθήκαμε στο σπίτι μας, στο σώμα μας, στην καρδιά μας.
Και θέλουμε να γυρίσουμε εκεί από όπου ξεκίνησαν όλα,
εκεί που μας περιμένει η θάλασσα της ζωής μας.
Οι “τραγικοί
ποιητές” της πολιτικής οδήγησαν σταδιακά
την εξέλιξη του “μύθου” σε αδιέξοδο και το ποιός θα εισάγει σ αυτό τον “μύθο”
ένα θεϊκό πρόσωπο, έναν “από μηχανής
θεό” που θα μας βγάλει από αυτή την
ιδιαίτερα δύσκολη και αδιέξοδη κατάσταση και το ποιός θα είναι αυτός, έχει
καταλήξει ο μεγαλύτερος προβληματισμός μας.
Προσωπικά ανησυχώ, γιατί δεν ξέρω από τι πραγματικά
κινδυνεύουμε.
Από τους πολιτικούς, η από εμάς τους ίδιους;
Είναι απορίας άξιος ο συνωστισμός στο “ναό” της πολιτικής.
Αυτοί που εν ριπή οφθαλμού κατάφεραν να αλλάξουν τα
θεμελιώδη μεγέθη και τις αρχές της ελληνικής κοινωνίας, έχουν την πρώτο
καθεδρία στην ρήψη “σωσιβίων” και
συλλέγουν ναυαγούς, για να τους ξαναπετάξουν στην θάλασσα την επομένη των
εκλογών με την συμπαράσταση κάποιων αμετανόητων που δεν βλέπουν την τύφλα τους.
.
Ο καθένας και όλοι, ως ξύλινοι γερανοί, εμφανίζονται στην
πολιτικοί σκηνή για να μας βγάλουν από το αδιέξοδο.
Η μισή Ελλάδα θα
είναι υποψήφιοι, το μισό του υπόλοιπο μισού θα στηρίξει αυτούς που θα τους
στηρίξουν στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές και το τελευταίο μισός ως απλοί
παρατηρητές προσπαθούν να καταλάβουν όχι μόνο την όποια πρόβλεψη, αλλά και τα
όποια διαπλεκόμενα.
Ίσως σας φαίνεται αδιανόητο, όμως εδώ τοπικά, έχουν ήδη
δρομολογηθεί όλα αυτά που αναφέρω παραπάνω.
Από τώρα κλείνουν οι συμφωνίες για τις επόμενες εκλογές
στην Αυτοδιοίκηση.
Κάποιοι θα δώσουν τώρα, για να πάρουν μετά.
Αυτός είναι και ο λόγος που κάποιοι δεν ενεργοποιούν τους
παλιούς συνδέσμους τους, αν και εδώ που τα λέμε ελάχιστοι τους απέμειναν από
τους τότε.
βέβαια αυτοί που θα πάρουν μετά, θα ζήσουν μια
παρατεταμένη αγωνία!!
Γνωρίζω πρόσωπα, συσχετισμούς, επικοινωνίες, υπόγειες
διαδρομές, ονόματα, πιέσεις που ασκούνται κ.λ.π.
Κάποιοι καιροφυλακτούν να ακούσουν ονόματα που θα
προσχωρήσουν σε άλλους χώρους για να περάσουν στις γνωστές μεθόδους τους.
¨Ολα ξεκινούν και καταλήγουν σε κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα, που η γνωριμία τους έγινε σχέση,
πάθος, παροξυσμός και στο τέλος θα καταλήξει σε σύγκρουση συμφερόντων.
Είναι αυτοί που ταΐζουν με “ζαχαρίτσες” τα “τζιτζίκια” για να λαλούν
ακατάπαυστα μήπως και γίνουν και οι
χειμώνες καλοκαίρια τους.
Αυτά τα πρόσωπα τα ξέρετε οι περισσότεροι πλέον, είναι
αυτοί που αποφάσισαν ότι τους ανήκει αυτός ο τόπος ,όπως αποφάσισαν και κάποιοι
άλλοι ότι τους ανήκει η Ελλάδα.
Από ποιούς κινδυνεύουμε περισσότερο λοιπόν;
Από τους πολιτικούς, η από τον ίδιο μας τον εαυτό;
Γεμάτοι με αντιθέσεις φτάσαμε στον πρόναο του Πάσχα.
Μεγάλη Εβδομάδα και ο καθένας μας θα βρεί τον δικό του
δρόμο γα να βαδίσει .
Ας αφήσουμε πίσω τις σχέσεις που μας καταδιώκουν και τα
ανυπεράσπιστα αισθήματα καταφεύγοντας σε όλα αυτά που αγαπήσαμε και μας αγαπάνε
και που αξίζει γι αυτά να φτάσουμε στα όρια της ευαισθησίας μας.
Καλή Ανάσταση καλοί μου.
Ελευθερία Κουλουριώτου Δημοσιογραφος Ε-ΡΑ-K
