«Μικρού δ’ αγώνος ου μέγα έρχεται κλέος»

 

Από τότε που ενεπλάκη το όνομά μου στις πολιτικές εξελίξεις του τόπου και βρέθηκα υποψήφια με την παράταξη της ΝΔ στις εκλογές της 6ης Μαΐου, δεν είχα την ευκαιρία να πω και να καταθέσω μερικές σκέψεις μου.
Δεν είχα την ευκαιρία για δύο λόγους. Από την μια, αμέσως μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου προκηρύχτηκαν νέες εκλογές και προείχαν άλλα πράγματα και σίγουρα όχι η δική μου ανακοίνωση. Προείχε το ηθικό χρέος μου απέναντι σε μια παράταξη που έχω την τιμή να υπηρετώ ως μέλος της ΟΝΝΕΔ. Έδωσα κι εγώ λοιπόν τον προσωπικό μου αγώνα για την αναμέτρηση της 17ης Ιουνίου με το δικό μου, ήσυχο πάντα και διακριτικό τρόπο.. Δεν ήταν υποχρέωση, δεν ήταν εξαναγκασμός, όπως ατυχώς ειπώθηκε από κάποιους…. Ήταν συναίσθημα, αληθινό και ειλικρινές. Από την άλλη, μια κοινή ευχαριστήρια επιστολή δεν θα ήταν κάτι που θα εξέφραζε τη δική αντίληψη για τα πράγματα. Ούτε ήθελα η πρώτη μου επαφή με την πολιτική να ολοκληρωθεί με αυτόν τον τρόπο. Για αυτό και περίμενα να έρθει η, κατά τη γνώμη μου πάντα, κατάλληλη στιγμή.

Θα είμαι λιτή, σύντομη και περιεκτική…
Δεν έχω παράπονο από τίποτα και κανέναν. Ήξερα ότι έμπαινα σε μια μάχη δύο εβδομάδων και το αποτέλεσμα δεν με ενδιέφερε καν… δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να επηρεαστώ από τον οποιονδήποτε ούτε να πιστέψω σε «θαύματα»…. Νεαρά είμαι, ευκολόπιστη όχι απαραίτητα όμως… τουλάχιστον όχι στην πολιτική… Για αυτό και γνώριζα ότι ουσιαστικά είχα να κάνω με «θηρία» και άρα αυτό που μπορούσα εγώ να πετύχω ΜΟΝΗ μου ήταν απλώς μια αξιοπρεπής και φυσικά σύμφωνη με τη δική μου ιδιοσυγκρασία και προσωπικότητα παρουσία …Θεωρώ ότι επετεύχθη… και ευχαριστώ για αυτό όχι μόνο όσους με επέλεξαν, αλλά και όσους στάθηκαν δίπλα μου από την αρχή..

Πριν τις εκλογές της 6ης Μαΐου έγιναν και ακούστηκαν λάθη και υπερβολές από πολλούς… Δυστυχώς και από άτομα που δεν θα έπρεπε, λόγω της ιδιότητάς και του βεληνεκούς τους ως πολιτικά πρόσωπα του τόπου. Καλώς ή κακώς μερικοί ξεπέρασαν τα όρια και πρόδωσαν σύμβολα και πρόσωπά… Όποιοι κι αν είναι ας κάνουν την αυτοκριτική τους κι ας επιλέξουν τι πραγματικά θέλουν στο εξής. Εγώ σίγουρα δεν θα κρίνω και δεν θα καταδικάσω κανέναν..

Το αποτέλεσμα της 17ης Ιουνίου έδειξε ότι η ΝΔ οργανώθηκε αρκετά, αλλά όχι τόσο ώστε να παρακινήσει ψηφοφόρους από άλλες παρατάξεις να την επιλέξουν.. Σε αυτό βέβαια συνέτεινε και το γενικότερο κλίμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τα εσωτερικά προβλήματα που όταν δίνουν το παρόν δεν παύουν να «διαιρούν» και να «βασιλεύουν»…

Πάμε και σε μια συνολική εκτίμηση τώρα… Η ενότητα, η προσωπικότητα, η σεμνότητα και ταπεινοφροσύνη έλειπαν από τη ΝΔ τοπικά… Για ένα πολύ μεγάλο διάστημα πριν τις εκλογές της 6ης Μαΐου κάναμε το εξής απλό, νομίζαμε ότι ήμασταν επαναστάτες και απλώς παλιμπαιδίζαμε… πιάναμε σήμα καμπάνα, λαμβάναμε τα μηνύματα και δεν καταλαβαίναμε το νόημά τους… Αλλά η κοινωνία και ειδικά οι νεώτερες γενιές δεν συγχωρούν τέτοια λάθη και φάνηκε ξεκάθαρα..

Οφείλω βέβαια εδώ να πω ότι έγινε μια φιλότιμη προσπάθεια ενότητας το τελευταίο διάστημα, πριν τις εκλογές τις 17ης Ιουνίου… Όμως και πάλι, πόσες τρύπες να προλάβει να κλείσει κι ο κακομοίρης ο δόκιμος ο ναύτης… ;;;

Αυτό που λέω φάνηκε όχι μόνο από το γεγονός ότι χάσαμε την έδρα… Φαίνεται από τις μετέπειτα αντιδράσεις μας.. Νιώθω ότι κλειστήκαμε και πάλι στο καβούκι της ηττοπάθειας μας… νιώθω ότι αυτή η περίεργη σιωπή που επικρατεί μετά τις εκλογές δεν είναι χρυσός… είναι βαρύ σιδερικό… που μας χτύπησε και δεν έχουμε συνέλθει… Και δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένα άτομα, αναφέρομαι σε όλους μας. Ούτε κακοπροαίρετα μιλώ. Απλώς εφιστώ την προσοχή..

Ξέρετε, η ενότητα χτίζεται με κόπο και ΑΝΑΝΕΩΣΗ… οι πληγές γιατρεύονται με φάρμακα κι ενίοτε απαιτούν χρόνο για να επουλωθούν… Αν θέλουμε λοιπόν να είμαστε στο προσκήνιο και να ζούμε σε μια τοπική κοινωνία ως μέλη της και όχι ως σαλιγκάρια ή ως επισκέπτες, ας φροντίσουμε για αυτό από τώρα… Γιατί όπως είπε και ο Σοφοκλής «Μικρού δ’ αγώνος ου μέγα έρχεται κλέος» και πιστέψτε με, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να ζητάμε δόξα που δεν μας ανήκει…

Ευχαριστώ πολύ,
Γιάννα Κουλουμπή