"Γυναίκες της Κεφαλονιάς»

‘’WOMEN OF CEFALONIA ‘’
Antonella Αrgirό
“ Women of Cefalonia ” is a reportage in memory of slaughter of Cefalonia in 1943.
Antonella Argirò commemorates suggestions of tragedy through eyes and reports of different generations of women as symbol of friendship between Greeks and Italians.
Tales crossed by love.
The Project involves on the one hand old Greek women that helped, loved and hidden Italian soldiers risking their own lives; on the other hand daughters and grandaughters born by the mixed marriages.
Persons different from each other, but linked by the same unforgettable Story.
Thanks to these people, memory takes on poetic shades, and pain makes way for trust, courage and life.

"Γυναίκες της Κεφαλονιάς»
Antonella Αrgirό
Ένα ρεπορτάζ αφιερωμένο στη μνήμη της σφαγής στην Κεφαλονιά το 1943.
Η Antonella Αrgirό αποδίδει προτάσεις τραγωδίας μέσα από τα μάτια και τις αναφορές των διαφορετικών γενεών γυναικών, ως σύμβολο της φιλίας μεταξύ Ελλήνων και Ιταλών.
Ιστορίες διαπερασμένες από αγάπη.
Το έργο αφορά αφενός τις παλιές Ελληνίδες που βοήθησαν, αγάπησαν και έκρυψαν Ιταλούς στρατιώτες, διακινδυνεύοντας τη ζωή τους. Από την άλλη πλευρά αφορά κόρες και εγγονές που γεννήθηκαν από τους μεικτούς γάμους.
Άτομα διαφορετικά κατά τα άλλα, που συνδέονται από την ίδια αλησμόνητη ιστορία.
Ευχαριστώ αυτούς τους ανθρώπους, που η μνήμη οδηγεί σε ποιητικές αποχρώσεις και ο πόνος ανοίγει τον δρόμο για την εμπιστοσύνη, το θάρρος και τη ζωή.

“Οι γυναίκες της Κεφαλονιάς”
Έκθεση της Αντονέλλα Αργυρώ
Ιστορίες αγάπης στα νησιά της Κέρκυρας και της Κεφαλονιάς εις ανάμνηση της σφαγής του 1943.
Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου ο Μουσολίνι αποφάσισε να εισβάλλει στην Ελλάδα. Ήταν το έτος 1940 όταν Γερμανοί και Ιταλοί ήταν σύμμαχοι. Τον Απρίλιο του 1941 ένα Ιταλικό απόσπασμα 12.000 στρατιωτών κατέλαβε την Κεφαλονιά. Όταν την 8η Σεπτεμβρίου του 1943 υπογράφηκε η ανακωχή, η Μεραρχία Άκουι, αποτελούμενη από 525 αξιωματικούς και 11.700 στρατιώτες, πανηγύριζε το τέλος του πολέμου. Τότε βρέθηκε υπό την απειλή του Γερμανικού στρατού, του οποίου η διοίκηση απαίτησε να κατατεθούν τα όπλα, ατιμάζοντας τον Ιταλικό στρατό στα μάτια του Κεφαλληνιακού λαού. Μετά από μια εβδομάδα διαπραγματεύσεων δεν κατέληξαν σε καμία συμφωνία και ξεκίνησαν οι μάχες.

Παρά την άνευ όρων παράδοση των Ιταλών, η Wehrmacht έπραξε ένα απαίσιο έγκλημα πολέμου: βιαιοπράγησε δολοφονώντας χιλιάδες Ιταλούς αιχμαλώτους, πετώντας τους σε ομαδικούς τάφους ή ρίχνοντας τα κορμιά τους στη θάλασσα.
Η έκθεση // Γυναίκες της Κεφαλονιάς// είναι η φωτογραφική έρευνα με την οποία η Αντονέλλα Αργυρώ επέλεξε να εγκωμιάσει την εβδομηκοστή επέτειο της σφαγής.

Μία σειρά <<πορτραίτων>> τα οποία απεικονίζουν τον δικό της τρόπο να θυμάται και να αφομοιώνει την ιστορία, διηγούνται την φιλία μεταξύ του Ελληνικού και του Ιταλικού λαού. Ως γυναίκα και φωτογράφος σκέφτηκε να επικαλεστεί την μνήμη και την συγκίνηση αυτής της τραγωδίας δια μέσου των ματιών και των ιστοριών των γυναικών που την έζησαν. Ιστορίες διαπερασμένες από αγάπη.

Το Έργο αγκαλιάζει διάφορες γενιές γυναικών: από την μία πλευρά τις Ελληνίδες, εννενηντάχρονες πλέον, οι οποίες φιλοξένησαν και έκρυψαν τους Ιταλούς στρατιώτες, βοηθώντας τους κι αγαπώντας τους. Από την άλλη πλευρά, οι κόρες που γεννήθηκαν από αυτούς τους μεικτούς γάμους, ακόμη κι οι εγγονές, σύμβολο της φιλίας μεταξύ Ιταλών κι Ελλήνων, η οποία κατέλυσε τους κανόνες του πολέμου. Γυναίκες διαφορετικές στην ηλικία και στα βιώματα, αλλά ενωμένες απ΄τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έπαιξαν σε μία ιστορία που δεν πρέπει να λησμονηθεί.
Μέσα από αυτές τις (αποτυπωμένες) μορφές η ανάμνηση αποκτά ποιητικές αποχρώσεις κι ο πόνος αφήνει χώρο στην εμπιστοσύνη, το θάρρος και τη ζωή.

Η Φωτογράφος Αντονέλλα Αργυρώ
Η Αντονέλλα Αργυρώ γεννήθηκε στο Μιλάνο το 1982, όπου ζει και εργάζεται ως freelancer φωτογράφος.
Το 2009 με την Alice Demontis δημιούργησε την Τάξη της Giarrettiera Photography, στούντιο εξειδικευμένο στα πορτραίτα, το lifestyle και storytelling.
Ανθρωπιά, Ταυτότητα, Ανάπτυξη, Οικογενειακές σχέσεις και η Θέση της Γυναίκας είναι τα θέματα στο επίκεντρο της εικονιστικής της έρευνας.
Από το 2007 έχει αφιερωθεί στην κοινωνική φωτογραφία, εργαζόμενη για λογαριασμό δήμων, οργανισμών και πολιτιστικών μη κερδοσκοπικών συλλόγων, οι οποίοι ασχολούνται με εφήβους και ηλικιωμένους, με θέατρο μέσα στις φυλακές καθώς και με εκπαιδευτικά εργαστήρια.
Μερικοί από τους πελάτες της είναι: Sport Week, Gente, “A”, Donna Moderna, Millionaire, Mood, ATM, Εκδόσεις Vallardi.

Πληροφορίες στο: www.ordinedellagiarrettiera.com
http://www.flickr.com/photos/ordinedellagiarrettiera/sets/
aa@ordinedellagiarrettiera.com
+39 3381184845

Η Αντονέλλα Αργυρώ απευθύνει Ευχαριστίες στον Ιταλοελληνικό Σύλλογο Κεφαλονιάς <<Mediterraneo>> για την πολύτιμη συνεργασία, η οποία επέτρεψε να διοργανωθεί η Έκθεση.
Επίσης απευθύνει Ευχαριστίες σε όλα τα φωτογραφημένα ή συμμετέχοντα πρόσωπα , δίχως τα οποίων τη συμβολή δεν θα υπήρχε καμία ιστορία να διηγηθ

"Women of Kefalonia "
Εxhibition of Antonella Argiro
Love stories in the islands of Corfu and Kefalonia in memory of the massacre of '43
During the World War II Mussolini decided to invade Greece . It was in 1940, Germans and Italians were allies . In April 1941 an Italian excerpt 12,000 soldiers came to Kefalonia. When on September 8, 1943 date signing of the armistice , the Acqui Division consisted by 525 officers and 11,700 soldiers was celebrating the end of the war. Under threat of the German army, whose leaders in the island forced Italians to deposit their weapons, the Italian army was humiliated in the eyes of the people of the Island. After a week of negotiations did not reach any agreement and began fighting.
Despite the without terms surrender of the Italians, the Wehrmacht committed a horrible war crime : violently murdered thousands of Italian prisoners , tossing them in mass graves or throwing their bodies into the sea.
The Exhibition entitled //Women of Kefalonia// is the photographic survey, which Antonella Argiro chose to revive the seventy years celebration of the massacre .
Portraits reflecting her own way to remember and assimilate history, presenting the friendship between the Greeks and Italians. As a woman and photographer had the thought to rely on the memory and emotion of this tragedy through the eyes and stories of women who lived in it . Stories pierced from love.
The project embraces several generations of women : on the one side Greek women , most ninety years old , which did hide and protected the Italian soldiers , helping them to survive , loving them . On the other hand, the daughters born of these mixed marriages , even grandaughters, living symbols of the friendship between Italians and Greeks , lives erasing the rules of the war . Women different in ages and experiences, but connected into the leading role that they played in a story that should not be forgotten.
Among these portraits the memory acquires poetic shadows and pain offers space for confidence , courage and life.

Antonella Argiro Photographer
The Antonelli Argiro was born in Milan in 1982 where she lives and works as a freelance photographer .

In 2009 the Alice Demontis created the Order of Giarrettiera Photography, studio specializing in portraits , lifestyle and storytelling.

Human matters , Identity, Development , Family relations and the Woman's rights are at the core themes in her visual research .

Since 2007 has been dedicated to social photography, working for municipalities , organizations and cultural non -profit associations, who deal with adolescents and the elderly , theater in prisons as well in educational workshops.

Some of her clients are SportWeek, Gente, "A", Donna Moderna, Millionaire, Mood, ATM, Vallardi. For more information :

www.ordinedellagiarrettiera.com
http://www.flickr.com/photos/ordinedellagiarrettiera/sets/
aa@ordinedellagiarrettiera.com
+39 3381184845
The Artist is addressing Thanks to the Greek-Italian Association <<Mediterraneo>> of Kefalonia for their support and collaboration, that offered her the opportunity to organize the Exhibition.

She is addressing Warm Thanks to all the photographed or involved in this story persons , recognizing that without their life experience there would be no story to tell